<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; text-align:right; direction:rtl; unicode-bidi:embed; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} p.rtejustify, li.rtejustify, div.rtejustify { margin-right:0cm; margin-left:0cm; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;} div.Section1 {page:Section1;} -->
راستی اگر هر یک از ما توانمندی های خود را بشناسیم چه اتفاقی
رخ می دهد؟ در این صورت همه ناممکن ها با لطف الهی ممکن
می شود. آری آن وقت جمله خواستن توانستن است معنا پیدا
می کند. لازم است بدانیم انسانهای خوشبخت آنهایی نیستند
که پیوسته به خوشبختی یا بدبختی فکر می کنند، بلکه خوشبختها
آنهایی هستند که پیوسته سرگرم کار و فعالیت بوده و فرصت
فکر کردن به خوشبختی یا بدبختی را پیدا نمی کنند.
