یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی                بابی انت و امّی

گوییا هیچ نه همّی به دلم بوده، نه غمّی                    بابی انت و امّی

تو که از مرگ و حیات، این همه فخری و مباهات            علی ای قبله حاجات

گویی آن دزد شقی تیغ نیالوده به سمّی                     بابی انت و امّی

گویی آن فاجعه ی دشت بلا هیچ نبوده است                درِ این غم نگشوده است

سینه ی هیچ شهیدی نخراشیده به سمّی                   بابی انت و امّی

حق اگر جلوه ی با وجه أتَمّ کرده در انسان                    کان نه سهل است و نه آسان

به خود حق که تو آن جلوه ی با وجه أتَمّی                    بابی انت و امّی

منکِر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل                            کر و کور است و عزازیل

با کر و کور چه عیدی و چه غدیریّ و چه خُمّی                  بابی انت و امّی

در تولا هم اگر سهو ولایت!چه سفاهت                          اُف بر این شَمّ فقاهت

بی ولای علی و آل، چه فقهی و چه شمّی!                     بابی انت و امّی

تو کم و کیف جهانیّ و به کمبود تو دنیا                            از ثَری تا به ثریّا

شَر و شور است و دگر هیچ نه کیفیّ و نه کمّی                  بابی انت و امّی

آدمی جامع جمعیت و موجود أتَمّ است                          گر به معنای أعَمّ است

تو بِهین مظهر انسان و به معنای أعمّی                           بابی انت و امّی

چون بود آدم کامل غرض از خلقت آدم                              پس به ذریه عالم

جز شما مهدِ نبوت نبُوَد چیز مهمی                                  بابی انت و امّی

عاشق توست که مستوجب مدح است و معظّم                منکرت مستحق ذَم

وز تو بیگانه نیرزد نه به مدحی و نه ذمّی                            بابی انت و امّی

بی تو ای شیر خدا سبحه و دستار مسلمان                    شده بازیچه ی شیطان

این چه بوزینه که سرها همه را بسته به ذمّی                  بابی انت و امّی

لشکر کفر اگر موج زند در همه دنیا                               همه طوفان همه دریا

چه کند با تو که چون صخره ی صمّا و                             بابی انت و امّی

یا علی خواهمت آن شعشعه ی تیغ زرافشان                 هم بدو کفر سرافشان

بایدم این لَمَعان دیده، ندانم به چه لِمّی                           بابی انت و امّی